چند روز پیش سر یکی از کلاسها بحث اتانازی در سالمندان
          شد . استاد از بچه ها پرسید آیا موافق این عمل هستند یا
نه ؟ اکثر بچه ها گفتند مثل این کارت اهدای عضو که هر
کسی دوست داشته باشه میره میگیره ، خوبه یه کارتهایی
هم باشه که هر کس خواست در دوران پیری ،( امروزه این دوره
را از 80 سال به بالا میدانند ) دورانی که مریضی و سربار شدن
بر دیگران را با خود به همراه داره ، اون کارت رو بگیره . یعنی
هر کسی که خواست دوران پیری رو با رنج عذاب نگذرونه ،
با این کارتی که داره مرگ خودش رو امضا کرده و دیگه خواهان
معالجه و... نیست . به خصوص اگر معالجه برایش بی تاثیر باشد
و فقط درد و رنج هم برای خودش و هم برای اطرافیانش باشه ،
پزشک یا بیمارستان با توجه به این کارت ، فرد پیر بیمار رو
زودتر از این درد نجات دهند که بهش میگند اتانازی .
توجیه اکثریت بچه ها که این نظر رو میدادند این بود که اکثر افراد
پیری که در اطرافشون هست از خدا میخواهند که یه شب تب
باشه و یه شب مرگ که سربار و مزاحم کسی نباشند .
اقلیتی هم که مخالف این کار بودند یا احساسی برخورد میکردندکه

به قول اکثریت بچه ها هنوز توی این موقعیت که از یک فرد پیر باید
مراقبت کنند با همه ی مشکلاتش ، قرار نگرفتند . یا مخالفتشون
به دلیل مسائل مذهبی بود که مثلا هر چی آدم توی این دنیا رنج
بکشه از گناهانش توی اون دنیا کاسته میشه و یا قدرت گرفتن
هر نفسی فقط از آن خدا است . یا میگفتند شاید در همون لحظه
داروی مخصوص بیماریشون کشف بشه و.... 

استادمون میگفت توی سویس یه بیمارستان هست که فقط از
افراد سالمند مراقبت میکنه ولی دارویی و... برای بهبود وضع
آنها برای زنده ماندن بیشتر تجویز نمیکنه و ...
اگه یه روزی این نظری که اکثریت بچه های کلاس دادند اجرا بشه
چی میشه ؟ به خصوص زمانی که ما قشر جوون پیر بشیم ، الان
که جوونیم مسئولان توی کار مون موندند وای به اینکه این جمعیت
سر به فلک کشیده پیر بشه ....
پ.ن. منظور اکثریت بچه های کلاس از اتانازی افراد سالمند ،  

افراد سالمندی است که دیگر به هیچ دارو و درمانی جواب نمیدهند

 و کار اون بیمارستان سویسی هم برای این افراد هست، نه افراد

سالمندی که به درمان پاسخ میدهند .
پ.ن. آخر کلاس با خودم گفتم راستی راستی آخر کارمون همینه ؟
ناتوانی یک کودک رو داریم بدون محبوبیتی که اون کودک داره !!!
پ.ن.  اتانازی به این شکلی که گفتم توی اسکیموها و با تحقیقات
انجام شده در برخی عشایر ایران دیده شده ( در برخی عشایر ایران
فرد سالمند،  البته آن مدل سالمندی که گفتم ، را با مقداری آب و
غذا تنها گذاشته و بدون او کوچ میکنند البته این بدان منظور نیست
که احترام به سالمند نمیگذارند برعکس بسیار نیز احترام میگذارند
اما وقتی این کار رو میکنند که میدونند فرد بیش از چند روز دیگر زنده
نیست و در کوچ اذیت میشود و ....)